Dola mieszkańców wsi:

„Jeżeli zadamy takie pytanie, jak żyją parobcy wiejscy, to usłyszymy od nich samych i od wszystkich uczciwych ludzi jedną odpowiedź: żyją najgorzej, często mają się gorzej od inwentarza na folwarku, bo o ten inwentarz dba przecież właściciel, żeby mu się dobrze chował, żeby mu się klacze szczęśliwie źrebiły i krowy zdrowo cieliły, bo te krowy i te cielęta, i klacze i źrebaki przedstawiają przecież wartość w pieniądzach.

Im lepiej krowy żywić, tym więcej dają mleka i tym większą można za nie osiągnąć cenę na targu. Ale cóż dziedzica może obchodzić parobek? Czy się dobrze odżywia, czy gorzej toć to wszystko jedno. Jednakowo pracować musi […]”

Źródło: Organ Wydziału Wiejskiego Polskiej Partii Socjalistycznej – „Robotnik Wiejski” (28 kwietnia 1906 r.).